موزاییک شیشه ای یکی از مصالح جدید است .
موزاییک شیشه ای کاربردهای گوناگونی دارد.
موزاییک شیشه ای را می توان به عنوان پوشش کف یا سقف به عنوان نورگیر شیشه ای به کار برد.
موزاییک شیشه ای با ضخامت دو سانتیمتر و یا دو و نیم سانتیمتر و یا سه سانتیمتر تولید می شود.
موزاییک شیشه ای بر روی کف نصب می شود و این قابلیت را دارد که افراد پیاده و حتی موتور و ماشین روی آن تردد نمایند.
موزاییک شیشه ای در رنگ های مختلفی تولید می شود.
موزاییک یکی از پر کاربردترین مصالح ساختمانی در نورگیر ساختمان می باشد
موزاییک شیشه ای در سقف یا کف نور را به خوبی عبور داده و نورگیر شیشه ای مناسبی ایجاد می نماید.
تصویری که با چیدن منظم و هموار قطعات کوچک سنگهای رنگی یا سفال در کنار هم ساخته میشود موزائیک یا پارهچین مینامند.
پارهچین یکی از رشتههای صنایع دستی است
بر اساس کاوش های باستان شناسی انجام شده ، در قرن 80 قبل از میلاد سنگ فرش های رنگی وجود داشته است که در آنها از سنگ های رنگ شده مختلف برای ایجاد نقوش استفاده می شده و معمولا بدون ساختار و طرح خاصی بودند. یونانیان در قرن 14 قبل از میلاد تکنیک سنگ فرش را به یک هنر تبدیل کردند. طرح های آنان معمولاتصاویری از اسبان و حیوانات و یا طرح های هندسی منظم بود. در 200 سال قبل از میلاد برای اولین بار از قطعات ریز مربعی مخصوص استفاده شد که برای ارائه جزئیات ظریف و نمایش طیفی از رنگها در محصولات به کار برده می شد. استفاده از این قطعات ریز امکان تقلید از نقاشی را فراهم می آورد. بسیاری از موزائیک های باقی مانده از آن دوران ( مانند شهر پومپی) کار هنرمندان یونان است.
در گذشته استفاده از شیشه برای موزائیک های کف مقدور نبود.از این رو قطعات مربعی کوچکی معمولا از جنس مرمر یا سنگ های دیگر بودند.گاهی از قطعات آجر نیز برای ایجاد طیف رنگی استفاده می شد. گسترش امپراطوری رم هنر موزاییک را به سرزمینهای دورتر منتقل کرد. اگر چه به همان میزان از درجه مهارت و جنبه هنری آن نیز کاسته شد. اگر موزاییکهای بریتانیای تحت سلطه امپراطوری رم را با موزاییکهای ایتالیا مقایسه کنید ، متوجه خواهید شد که بریتانیایی ها به طرح و اصول کار وفادار نماندند. موضوعات معمول رومی مناظر ، جشنهای خدایان ، وقایع روزمره و یا طرح های هندسی بود. هنر اسلامی در موزائیک سازی: مغربی ها هنر موزاییک و کاشی کاری را با خود به شبه جزیره ایبری ( اسپانیای قدیم ) بردند. این در حالی بود که در نقاط دیگر سرزمیهای اسلامی ، سنگ ، شیشه و سرامیک همه با هم در موزاییک ها استفاده می شدند.
موزاییک شیشه ای که به طور معمول در ابعاد 20 در 20 سانتیمتر تولید می شود نوعی موزاییک است که برای کف و سقف کاربرد دارد و در ضخامت بین دو تا سه سانتیمتر تولید می شود.
موزاییک شیشه ای این قابلیت را داراست که افراد و حتی ماشین از روی آن عبور نمایند.
موزاییک شیشه ای نور را به خوبی از خود عبور می دهد و فضای زیر را روشن می کند.
موزاییک شیشه ای سالهاست که در ایران کاربرد دارد و از آن در کف پیاده روها نیز جهت تامین روشنایی زیرزمین استفاده می شود.